- Beschreven structuren op deze pagina:
- Basisstructuur
- Langstwachtende structuur
- Verwante onderwerpen:
- Naar Signaalgroepprocedure
- De taal C
- Reageren
Terzijde: De signaalgroepprocedure is geen structuur, maar betreft de afhandeling van de signaalgroepen. Daarom kan men ook niet spreken van een signaalgroepstructuur! |
Basisstructuur | ||||
---|---|---|---|---|
De Basisstructuur is in de jaren ’70 aanvankelijk als ‘Blokstructuur’ door Rijkswaterstaat (Job Klijnhout, Frans Middelham) vanuit Zweden in Nederland geïntroduceerd. Er is daarna veel aan gesleuteld, er werd bijvoorbeeld een signaalgroepsgewijze aansturing ingevoerd. Al kort na de introductie van de blokstructuur werd deze verbeterslag als ‘Basisstructuur’ bekend. Deze structuur wordt tot op de dag van vandaag nog gebruikt, maar wordt nog wel eens (ten onrechte) de blokstructuur genoemd.Heel veel kruispunten in Nederland worden van verkeersregelingen volgens de basisstructuur voorzien. De basisstructuur is als standaard heel precies omschreven, met alle schakelvoorwaarden in het Nederlands genoteerd. Een verkeersregeling volgens de basisstructuur bestaat uit een verwijzing naar de algemene standaard en een aantal kruispuntspecifieke tabellen. Daarmee is een hele regeling te specificeren! De invoering van de basisstructuur in Nederland betekende een enorme vooruitgang in de standaardisatie, maar vooral ook de flexibiliteit van de verkeersregelingen in Nederland. Geen ander land ter wereld kent een zó vérgaande voertuigafhankelijkheid van verkeersregelingen als Nederland, daarin zijn wij een grote uitzondering in de wereld.
Voor een introductie van de de basisstructuur wordt onderstaand gebruik gemaakt van een voorbeeldkruispunt met de signaalgroepen 2, 3, 4, 5, 8, 9 en 11: De basisstructuur kent twee heel belangrijke onderdelen: een blokprocedure en een signaalgroepprocedure. De blokprocedure functioneert als het ware als dirigent: hij bepaalt welke signaalgroepen aan de beurt zijn om groen te worden. Dat doet hij aan de hand van een zogenaamd blokkenplaatje, een schematische weergave van de structuur van de verkeersregeling. Over die structuur heeft wel eerst een verkeersregeltechnicus nagedacht en eraan gerekend: het is niet zomaar een kwestie van “zet maar wat signaalgroepen achter elkaar en klaar”, maar van uitermate ingewikkeld rekenwerk. Daarvoor zijn gelukkig wel computerprogramma’s beschikbaar, maar nadenken blijft heel hard nodig! Want tussen elke wisseling van groenfases gebeurt er een korte tijd niets op het kruispunt. En het kan een groot verschil uitmaken of je de fasevolgorde 2 Onderstaand is een voorbeeld van een blokkenplaatje weergegeven. In deze volgorde zullen de signaalgroepen (in dit voorbeeld) groen licht krijgen:
Op deze manier zou het blokkenplaatje kunnen worden uitgebreid als volgt:
|
Langstwachtende structuur | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
De langstwachtende structuur is al in de jaren ’80 ontwikkeld, het heette toen de ‘Vier Orden Structuur’ ofwel de ‘VOS-regeling’. Dit was een regelstructuur gebaseerd op het langstwachtende principe: FIFO (first-in-first-out). Later is de structuur ook in C-geörienteerde programmeerpakketten opgenomen.Van elke signaalgroep wordt bijgehouden hoelang er al iemand voor rood staat te wachten. Afhankelijk van deze tijd worden de signaalgroepen op volgorde van binnenkomst naar groen gestuurd. Dat proces kent echter nogal wat ingrepen waarmee van deze volgorde wordt afgeweken. Zo komt het wel eens voor dat de verkeersregeltechnicus de wachttijd voor bepaalde groepen verkeersdeelnemers, zoals voetgangers en fietsers, zwaarder wil laten wegen dan voor andere verkeersdeelnemers. Hierdoor zal het langzaam verkeer worden bevoordeeld: zij zullen eerder aan de beurt zijn dan zonder een dergelijke bevoordeling. Wij spreken dan dus eigenlijk niet meer over de echte wachttijd, maar over een gemanipuleerde, effectieve, gewogen of fictieve wachttijd. Meer gebruikelijk is het om bijvoorbeeld lijnbussen extra ‘voorrang’ in de regeling te gunnen.
Van een langstwachtende regeling bestaat niet een blokkenplaatje zoals bij de basisstructuur. Dat betekent dat de verkeersregeltechnicus ook niet vooraf hoeft na te denken over de volgorde waarin de verschillende signaalgroepen aan de beurt komen. Dat komt doordat die volgorde wordt bepaalt door het toevallige aankomstpatroon van voertuigen bij het kruispunt. Dit heeft als voordeel dat de regeling snel en goedkoop kan worden geproduceerd. Maar er is ook een belangrijk nadeel: als de volgorde vooraf niet vast staat, dan kan het dus zijn dat de volgorde die tijdens het spitsuur toevallig wordt bereikt (afhankelijk van de aanloop naar de spits), helemaal niet de optimale volgorde is. Die kans op de beste volgorde is zelfs juist heel klein! Nadeel van de langstwachtende structuur nader verklaard.
De langstwachtende structuur kan het verkeer dus nooit optimaal afwikkelen! En dat is nou juist zo ontzettend belangrijk op onze volle wegen. En vooral tijdens de spitsperiodes. Dan komt het er op aan om het verkeer zo efficiënt mogelijk te regelen en dus al het mogelijke uit de regeling te halen! Dan moet je er vooraf over hebben nagedacht. |
De taal C |
---|
Ondanks de standaardisatie door de introductie van de Basisstructuur in de jaren ’70, bleken toch veel varianten, interpretaties te ontstaan, doordat alle vier Nederlandse fabrikanten van verkeersregelapparatuur een eigen vertaling moesten maken van de specificatie naar de eigen programmeertaal:
Hierdoor ontstond de behoefte om fabrikantonafhankelijk te kunnen specificeren en zelfs het software regelprogramma fabrikantonafhankelijk te kunnen maken. Door de introductie van de CVN C-interface in 1992 werd dit mogelijk. Snel daarna is de Basisstructuur in opdracht van Rijkswaterstaat in C omgezet. De fabrikanten hebben de beschikking over de sourcecodes van deze regelstructuur en kunnen daarmee elke verkeersregelapplicatie die van extern wordt aangeleverd (maar dan wel conform de afspraken rondom de CVN C-interface), redelijk soepel in een verkeersregelautomaat te implementeren. De taal C is geen aparte structuur, maar de introductie ervan in de verkeersregeltechniek is wel van enorme betekenis geweest voor de verdergaande standaardisatie. Er zijn twee vooraanstaande pakketten, toolkits in gebruik: RWS C en CCOL. De basisstructuur is zowel in RWS C omgezet als in CCOL. In CCOL heet het ‘modulestructuur’. Er zijn minieme verschillen tussen de basisstructuur in RWS C en de modulestructuur in CCOL. Zelfs het geoefende oog van de verkeerskundige zal die verschillen op straat niet kunnen zien. Later zijn ook andere structuren omgezet naar de taal C. |
Reageren? |
---|
Triggert deze pagina u? Fijn! Dat opent de weg voor discussie. Ik ben daar altijd voor in. Ik nodig u daarom uit om te reageren op dit onderwerp.Laat u s.v.p. minimaal uw naam en e-mailadres achter (en eventueel ook uw telefoonnummer). |